Kërpi ka një histori të pasur dhe të larmishme në vendet e Ballkanit, që shtrihet mijëra vjet më parë. Kjo bimë e gjithanshme është kultivuar për fibrat, farat dhe vetitë e saj medicinale. Nga qytetërimet e lashta deri në kohët moderne, kërpi industrial ka luajtur një rol të rëndësishëm në kulturën dhe ekonominë e rajonit.
Historia e kërpit në Ballkan fillon me ilirët, një grup i lashtë fisesh që banonin në pjesë të Shqipërisë së sotme, Bosnje-Hercegovinës, Kroacisë, Kosovës, Malit të Zi dhe Serbisë. Dëshmitë arkeologjike sugjerojnë se këto fise kultivuan kërpin që në vitin 4000 pes. Ata e vlerësuan atë për fibrat e forta të përdorura në tekstile dhe litarë.
Ndërsa romakët zgjeruan perandorinë e tyre në të gjithë Ballkanin rreth vitit 200 pes, ata e njohën vlerën e kërpit. Shkrimtarët romakë dokumentuan përdorimin e tij për të bërë vela dhe rrjeta peshkimi. Romakët prezantuan teknika të avancuara bujqësore që përmirësuan kultivimin e kërpit. Ata krijuan rrugë tregtare që lejonin shpërndarjen më të gjerë të produkteve të kërpit në të gjithë Evropën.
Grekët gjithashtu luajtën një rol vendimtar në historinë e kultivimit të kërpit në Ballkan. Tekstet e lashta greke i referohen kërpit (i njohur si "kanabis") si një kulturë të vlefshme. Grekët e përdornin atë jo vetëm për tekstile, por edhe për qëllime mjekësore. Ata besonin se kishte veti shëruese dhe e përdornin për të trajtuar sëmundje të ndryshme. Grekët tregtuan gjerësisht me rajonet fqinje, duke përfshirë ilirët dhe më vonë romakët. Ky shkëmbim lehtësoi njohuritë për praktikat e kultivimit dhe zgjeroi tregun për produktet e kërpit.
Me ardhjen e Perandorisë Osmane në shekullin e 15-të, kërpi industrial arriti lartësi të reja në kultivim në të gjithë Ballkanin. Osmanët e njohën potencialin e saj ekonomik dhe nxitën rritjen e tij në të gjithë territoret e tyre.
Gjatë kësaj periudhe, kërpi u bë pjesë përbërëse e ekonomive lokale. Ai u përdor gjerësisht për të bërë veshje, litarë, vela dhe letër, materiale thelbësore gjatë një epoke të dominuar nga tregtia detare. Osmanët gjithashtu inkurajuan fermerët të rritnin kultura të ndryshme së bashku me kërpin për të rritur pjellorinë e tokës.
Fushat e kërpit lulëzuan nën sundimin osman për shkak të kushteve të favorshme klimatike dhe praktikave bujqësore të transmetuara ndër breza. Bima u përfshi thellë në kulturën ballkanike gjatë kësaj kohe.
Shqipëria ndodhet në një udhëkryq. Mundësia për të ringjallur trashëgiminë e saj krenare ilire qëndron në përqafimin edhe një herë të kultivimit industrial të kërpit. Kjo kulturë e lashtë nuk është vetëm një relike e së shkuarës; ajo ka potencialin për të transformuar ekonominë e vendit dhe për të promovuar qëndrueshmërinë.
Kërpi ka rrënjë të thella në historinë shqiptare. Për shekuj me radhë, ai ka qenë një pjesë thelbësore e jetës së përditshme, e përdorur për tekstile, litarë dhe madje edhe ushqim. Sot, kompania American-Alb Hemp Company (AAHC) po kryeson akuzën për rifutjen e kësaj bime të gjithanshme në bujqësinë shqiptare. Përpjekjet e tyre mund të nxisin një rilindje të bujqësisë së kërpit që nderon traditën duke nxitur inovacionin.